Rolnik w Horni Marikova, Milan Kovac, stanął 12 sierpnia 2016 roku w drewnianym kościele w Ráztoka. "Spojrzałem na tors kościoła, który ktoś celowo podpalił."

Byli śmiejący się faceci, i to właśnie można powiedzieć w Mariku. Patrzyli na mnie z tym. Poprosiłem Martina Babecka o pomoc, a on obiecał pomoc. Potem powiedziałem, że znów zbudujemy kościół. Wiedziałem, że jeśli obiecał, możemy to zrobić. Gdyby odmówił, nie pozwoliłbym odejść "Kovac przypomniał sobie trudne czasy. W języku Marik słowo "facet" jest wciąż aktualne i może na to liczyć, żadne umowy nie są potrzebne. Jak ocenił odległość, była to emocjonalna decyzja. Nie miał doświadczenia w konstruowaniu drewnianych przedmiotów i wierzył, że kościół przetrwa rok. Chłopi z wioski wyjaśnili mu, że najpierw trzeba zbudować szorstki budynek, aby "usiąść", a to wymaga czasu.

Pierwotny kościół powstał w latach 1948-1951, a na szerszym terenie był jedyną drewnianą konstrukcją sakralną. "To było takie słodycze, a ludzie z szerokiego wyboru uwielbiali to. Poszli do mas, odbyły się tu małżeństwa, a Markowie chcieli dzielić się kościołem z innymi, co było dobrą inwestycją ", w duchu ludzkim proboszcz uważa status kościoła filialnego. Zbudowali go w czasie działań wojennych przeciwko budynkom kościołów. Dlatego ówczesny proboszcz Aleksander Klabnik nazwał go kaplicą, aby nie drażnić rangi. Wieża została skierowana ku dolinie, która również miała logikę ze względu na dzwonienie, ale budowniczowie ukryli ją za kościołem. Później musieli go zdemontować i ustawić ponownie przy wejściu do kościoła. Milan Kovac zorganizował trzecią naprawę kościoła i od tego czasu ma głęboką relację z nim. Ludzie szukają miejsca do zbudowania, jest święte, niesamowite i piękne. Służył głównie mieszkańcom osiedli Ráztoka i Stolečná, ponieważ Ráztoka miała obecnie tak wielu mieszkańców Horná Mariková.

"Po dwóch latach stoimy przed surowym budynkiem i cudem jest, że wszystko zostało zrobione w tak krótkim czasie, aby spasować i zrobić to. Dzięki burmistrzowi Horni Marik, Miroslavowi Hamarowi, ziemia pod kościołem, należała do kilku właścicieli, była w porządku. Święto Dziękczynienia należy do Lasu Poważskiej Bystrzycy za drewno w świątyni, tartaków, którym udało się rozwiązać cięcie dwunastu metrowych belek, przekazując fundusze od małych do większych. Wspomnę na przykład o parafialnych urzędach Papradno i Divina w Rožňavie. Największe podziękowania dla mężczyzn i kobiet, którzy uczestniczyli bezpośrednio w budowie kościoła ", mówi Milan Kováč. Mówi skromnie, że odważnie będzie mówić, jak zbudował kościół. Mówi tylko "mini-narzędzia" na budowie i jest zaszczycony, że uczestniczy w tej działalności. Ci, którzy nie robią wiele w kościele, mówią, że poradzą sobie z Bożą pomocą. Aktywnemu faraonowi udało się przekonać ludzi, że budowanie jest prestiżową sprawą, a nie brygadą. Mężczyźni musieli pisać do doradcy, kiedy mogli przyjść, aby robić podobnie kobiety, jeśli chcieli gotować dla robotników. Mimo że są gorące, cieszą się robotem. Dogonią, podejmują tę akcję z wielką ostrożnością, ponieważ w jakiś sposób stają się wieczne w świadomości miejscowej ludności i to jest warte wysiłku.

Dzięki strażakom uratowali przynajmniej niższe lasy starego kościoła. Architekt miał prostszą robotę skupienia budynku, a ponadto dolne drewno służyło do produkcji kadzi. Budynki kościelne zostaną wykorzystane do prezentacji ocalonych części budynku i zaoszczędzą na skrzynce oszczędzającej czas w budynku. Na górze tarczy nad ołtarzem będzie krzyż spalonych brunnenów, ale zamiast Chrystusa będzie to Boskie Serce Jezusa, które jest kościołem protekcjonalnym. Jedyną oryginalną częścią będzie zamek z dziurką od klucza, który okazał się funkcjonalny na rynnie. Odtworzą także oryginalne obrazy na twarzach ludzi z Ráztoka.

"Błogosławię, że mam parafie, cieśli, rzeźbiarzy w parafii. Możemy zrobić wszystko sami, nie jest to pierwotny kościół, ale jego młodszy brat. Święte miejsce pozostanie, ale zostanie uwikłane w nowe sukienki. W przyszłym roku jesienią kościół będzie funkcjonował, uświęcimy go w 2020 roku w dniu jego patronatu. I dlaczego go zbudowaliśmy? Bo człowiek, który zniszczył to miejsce, nie może mieć ostatniego słowa ", podsumował Milan Kováč.

tekst: Leo Kužela

fot. fb Kostolik Ráztoka, Radovan Stoklas