O brzydkim kaczątku jeden z najstarszych zabytków na Słowacji zmienił się z drewnianego zamku w regionie górnonitrzańskim w kamienny klejnot. Zamek w Bojnicach jest jednym z 25 najpiękniejszych europejskich zamków i twierdz. Ten romantyczny zamek leży na zachodnich obrzeżach miasta Bojnice. Jest widoczny z większej części górnego Ponitrza.       

HISTORIA   

Pierwsza pisemna wzmianka o istnieniu zamku pochodzi z 1113 roku, posłużono się wtedy nazwą opactwo Zobor. W ciągu XIII wieku ród Poznanovców przebudował go z kamienia. Bojnice pod koniec XIII wieku zdobył Mateusz Czak. W XIV i XV wieku jego właścicielami były kolejne rody szlacheckie – Giletowie, Leustachowie, Nofriowie. W 1489 roku król Maciej Korwin podarował zamek swojemu nieślubnemu synowi Janowi Korwinowi. Po śmierci króla Macieja zamek zdobyły wojska Zápolya. Zamieszkiwały go aż do 1527 roku, kiedy król Ferdynand I podarował nieruchomość Aleksemu Thurzo. Ten słowacki ród szlachecki wyremontował go i przebudował na wygodną renesansową siedzibę. Pierwotny gotycki zamek otrzymał w ten sposób renesansowy charakter z wewnętrznym dziedzińcem. Po wygaśnięciu dynastii Thurzonów (w 1636 roku) zamek ponownie przypadł koronie. Rok później, w 1637 roku, cesarz Ferdynand III oddał bojnickie posiadłości Pawłowi Pálffy w zastaw za dwieście tysięcy złotych. Efektem kolejnej przebudowy była postać barokowa. Aktywność budowlana na zamku ucichła pod koniec XVII wieku. W 1939 roku zamek w Bojnicach z przyległymi majątkami kupiła firma Baťa. Na podstawie dekretów Beneša majątek przejęło państwo. Od 1950 roku w zamku znajduje się muzeum, które jest częścią Słowackiego Muzeum Narodowego.     

LEGENDA   

Młody czcigodny pan zamku musiał udać się na wojnę. Po szczęśliwym powrocie i długiej rozłące znalazł w domu swoją cnotliwą małżonkę, którą wielu z powodu jej życzliwości porównywało z aniołem, z synem. Źli krewni naopowiadali mu plotek i kłamstw. Ponoć żona podczas jego nieobecności prowadziła hulaszczy tryb życia i spała z obcymi rycerzami. Mąż nie wierzył zapewnieniom swojej małżonki i skierował sprawę do sądu. Z powodu niewierności młoda pani zamku miała razem z dzieckiem skoczyć z wieży Hunyady’ego do kamiennego rowu. Jeśli była niewinna, nic nie mogło się jej stać, jeśli jednak zawiniła, skończy w nim swój grzeszny żywot. W dniu sądu zaciekawiona załoga zamku i całe zastępy mieszkańców miejscowości zgromadziły się pod wieżą. Młoda kobieta wraz z małym dzieckiem na rękach, świadoma swojej niewinności i polecając się Panu Bogu, skoczyła w przepaść. Zamiast upadku wzniosła się jednak jak anioł wysoko do nieba. Zaskoczeni sędziowie i załamany pan zamku usłyszeli jak coś spadło w przepaść. Znaleźli w niej roztargane szaty i rozbite głowy plotkarzy z wystawionymi językami. Za grzechy śmiertelne spotkała ich zasłużona kara. Od tego czasu na zamku w Bojnicach przy wieży Hunyady’ego można ponoć usłyszeć dziwne głosy. To dusze złych krewnych. Ale słyszą je tylko ludzie bez grzechu.     

NASZA PROPOZYCJA    

Do najcenniejszych wśród niemal 6 tysiecy przedmiotów zbioru, którymi zarządza Słowackie Muzeum Narodowe mieszczące się na zamku, należy tzw. ołtarz Bojnicki Narda di Cione. Nie należy zapomnieć również o wielkim gobelinie „Józef i jego bracia”.